Verslag

Draaien en kijken

Negen NWO’ers en één gastrijder “Remco” stonden woensdagavond paraat voor wat een rustige avondrit moest worden. Althans, dat was de bedoeling… want met Vosje als kapitein weet je dat er geen GPS of logica nodig is. Het enige zekere is dat je het nooit zeker weet.

Nog maar pas vertrokken en jawel hoor: eerst de verkeerde kant op. Dan weer goed. Dan weer slecht. Uiteindelijk kwamen we toch uit op de baan die we eigenlijk vanaf het begin al konden nemen. Maar goed, het avontuur zat er meteen in.

De route? Een pareltje van creativiteit. Via de Schorre (waar zelfs een geitenboer zijn bokken niet zou laten lopen) richting vaart, dan met de wind mee naar Nieuwpoort. Links werd rechts, en rechts werd links. Zijn parcours doet denken aan zijn dagelijks leven: verrassend, soms verwarrend, maar altijd met een hoek af.

De wegen waren er echter erger aan toe dan een kermiskoers in Paris-Roubaix. Putten, bulten, hobbels… Zelfs Wout van Aert zou hier vrijwillig afgestapt zijn om zijn fiets te dragen. Het werd dus meer mountainbiken dan koersfietsen.

Gelukkig lag het tempo deze keer niet te hoog. Iedereen kon volgen, zelfs zonder zuurstofmasker. Remco ontpopte zich tot persoonlijke windbreker voor zijn “oudje” Fillu, en ook Tjess liet zich vooraan zien: blijkbaar volledig gerecupereerd van zijn zondagse miserie. De Fondateur nam zijn beurt netjes op en sleurde het peloton stevig vooruit.

Natuurlijk deed Vosje zelf het meeste kopwerk – het hoort nu eenmaal bij de job van kapitein: lijden voor zijn manschappen.

In Leffinge doken we met z’n allen de vaart op, zelfs Franky (net terug van vakantie) kon het niet laten. Daar probeerde Tjess nog een ultieme solo, maar de kapitein besliste: samen uit, samen thuis. Peloton over de meet dus.

Eindbalans: 60 km, gemiddeld 26,6 km/u, en een hoop schokken in de rug die binnenkort waarschijnlijk door de ziekenkas vergoed moeten worden.

Sec AI