Alles begon veelbelovend: de kapitein had zijn zorgvuldig uitgestippelde route doorgestuurd naar de andere NWO-renners. Iedereen laadde netjes de GPX op zijn toestel en dacht: dit wordt kinderspel. Alleen... vergat kapitein Moteurtje één detail: zelf de route volgen. Terwijl de GPS rechts riep, klonk vanop kop het bevel: “links!” En wat doe je dan als brave soldaat? Juist, blindelings volgen – want de kapitein heeft altijd gelijk, zelfs als hij het mis heeft.
Het weer zat mee, de sfeer zat goed en het tempo was ideaal: beetje kletsen, beetje stampen en voor we het goed en wel beseften stonden we in Brugge. Daar besliste Locomotief om af te haken – niet uit vermoeidheid, wel omdat een verjaardagsfeestje op hem wachtte. Acht NWO-renners en gast Remco trokken verder richting Damme.
Op de terugweg bleek dat Moteurtje niet van ophouden wist. Een lusje hier, een lusje daar… sommigen zagen hun energiereserves langzaam wegglippen. Het seizoen weegt door en bij sommigen is de nood aan winterstop voelbaar (hé Bart 😉).
En toch zat er nog een finale in. Moteurtje probeerde met een late demarrage iedereen te verrassen, maar het peloton bleef rustig zitten. Alleen Remco – net een fractie te laat – zette de achtervolging in. Jong geweld tegen ervaren benen… en jawel, Remco haalde Moteurtje nog bij. De leeftijd laat zich stilaan voelen, zelfs bij onze kapitein.
De rit eindigde zoals altijd in stijl bij De Vlasschaard, waar Hilde ons nog trakteerde op mosseltjes. Een smakelijke afsluiter van een heerlijke zondagochtend.
Sec