Een zomerse zondagmorgen, negen NWO’ers en vaste gastrijder Remco aan de start. De kapitein van dienst? Niemand minder dan onze Tempobeul, die zijn imago dringend wou opblinken. Geen omwegen meer, geen misstappen… dit moest de rit worden die in de geschiedenisboeken als de perfecte Boonenrit zou gaan!
En jawel, er hing spanning in de lucht: Vosje verscheen met een “smile” van oor tot oor. Waarom? Omdat hij wist dat er meer dan 80 km op het menu stond. Daarmee kon hij eindelijk collega Choco voorbijsteken in het klassement. De km-vreter Burt blijft ongenaakbaar op kop, maar hé, dromen mag altijd.
Vosje probeerde nog een sluwe list: bij de start stuurde hij Burt de verkeerde richting uit. Even leek het plan te werken, maar na 5 km sloten Burt én de Fondateur alweer netjes aan. Tja, sommige mannen zijn gewoon niet kwijt te spelen.
De rit zelf? Een schoolvoorbeeld van hoe het zou moeten. Geen wind, geen nodeloos verkeerd draaien, geen hachelijke versnellingen uit de bocht… en overal mooie wegen: Oudenburg, Roksem, Zerkegem, Snellegem, Brugge, Damme, Dudzele, Zuienkerke, Meetkerke, Stalhille. En met het zonnetje op kop was het puur genieten.
Toch een smetje op het blazoen: onze Leeuw moest tegen het einde van de rit plots overgeven (?). Was het de inspanning? De warmte? Of had hij stiekem de avond ervoor een geheime vreetwedstrijd gehouden? De waarheid blijft een raadsel…
Stipt om 12.00 uur bolde het peloton binnen. Niet in De Vlas (gesloten, tot groot verdriet), maar wel op het terras van Theebuze. Eén stoel bleef echter leeg: Tjess moest dringend huiswaarts voor een baxter of minstens een paar stevige vitamines. Hopelijk is hij woensdag weer van de partij – mét volle batterij.
Conclusie: de Tempobeul mag deze rit met trots inlijsten, Vosje stijgt een trapje in het klassement, Burt blijft onaantastbaar, en de Leeuw… die krijgt voortaan misschien beter een bananenstop onderweg.
AI Sec