Zondagmorgen, zonnetje, lichte bries en een peloton dat... laat ons zeggen: bescheiden was in aantal. Ofwel zijn de vakanties massaal ingezet, ofwel begint het seizoen zijn tol te eisen. Aan de start verschenen: Burt (nog in onderhandeling met zijn kater over wie het roer mocht overnemen), Choco (gesoigneerd zoals altijd), Locomotief (warmdraaien hoeft niet, die start in vijfde versnelling), Vosje (licht en vinnig), Fillu (nog nagenietend van schnitzels en Alpenlucht), Cobra (altijd scherp) en... onze kapitein van de dag: Jalabert.
De grote vraag: had Jalabert een meesterlijke route uitgedokterd of ging het richting “we zien wel waar we uitkomen”?
Antwoord: een beetje van beide – maar mét stijl.
Op naar Nieuwpoort, recht tegen de wind in. Gelukkig kreeg onze kapitein meteen steun van de Bike Boys aan kop, terwijl de broertjes (Burt & Choco) en Fillu kozen voor de “ik-ben-even-niet-thuis”-positie in het wiel. Slimmeriken. Het tempo was strak, de benen nog fris en de sfeer opperbest.
Aan Nieuwpoort koos kapitein Jalabert voor de binnenbaan richting Koksijde, kwestie van de wind wat minder ruimte te geven. Tactisch meesterwerkje. Alleen... richting Adinkerke ging het even mis. Jalabert verloor het noorden – letterlijk. Maar geen paniek, de man kent de streek beter dan zijn agenda, en voor we het wisten reden we door de Moeren. Géén evidente keuze bij wind, maar deze keer was hij onze vriend. Hoera!
Dan werd het wat avontuurlijker: links, rechts, gravel op, gravel af – alsof we deelnamen aan Paris-Roubaix, maar dan met betere kledij en minder modder. Alles verliep wonderwel, tot we in Bulskamp belandden en daar de plaatselijke rommelmarkt tegen het lijf reden. Alsof we spontaan deelnamen aan een slow motion wedstrijd: van 32 km/uur naar 6 in een oogwenk. Bonuspunten voor wie een retro fietspomp scoorde.
Via Veurne werd er uiteindelijk gekozen voor de kortste weg naar de Vlasschaard. En daar gingen de remmen los: 32, 33, 35 km/uur. Fillu keek even sip – Oostenrijk had duidelijk andere tempo’s in petto – maar hield dapper stand.
In Leffinge kwam de traditionele splitsing. De Bike Boys kregen “carte blanche” en trapten nog eens alles uit de kast. Op een bepaald moment schreven de snelheidsmeters 50 km/uur – vermoedelijk met rugwind én adrenaline in overdrive.
De eindsprint was een spannende fotofinish, maar de uitslag was duidelijk: 3x BB op het podium. Een ware demonstratie.
Conclusie bij een frisse pint in De Vlasschaard:
Kapitein Jalabert heeft zich bewezen. Mooi parcours, slimme keuzes, pittige stukken én een rommelmarkt als bonus.
Voor sfeer en gezelligheid: een verdiende 10 op 10.
Voor Burt z’n kater: volgend keer misschien toch geen tequila op zaterdagavond.
Tot volgende week!
AI Sec